Over het afgelopen jaar

Verwondering was het woord wat ik laatst gaf als antwoord op de vraag hoe het met Het Passion gaat. Ondanks de verhalen van de gasten, bewoners, vrijwilligers, begeleiders en andere mensen die betrokken zijn bij Het Passion krijg ik het beeld dat in de samenhang van schoonheid en lelijkheid er een beweging is waarin er balans is in alles wat speelt. En dat verwondert me.

Al die gasten, al die verhalen, al hun kracht, al hun frustratie, al hun kwetsbaarheid

Al die vrijwilligers, van heinde en ver, elke week weer, nieuwe energie, positiviteit en ook hun verhalen, kwetsbaarheid en kracht

Al die activiteiten op terrein, organisch, al dan niet in overleg, wel samen en uiteindelijk staat er wat, prachtig en er gaat ook wel eens wat mis. Hopelijk leren we er ook nog van.

Al die medewerkers die mogen dienen, het met elkaar eens zijn over kernwaarden en ook weer niet. Waarin samenwerken altijd is en blijft dat je elkaar zoekt en dat is mooi en soms ingewikkeld.

Al die activiteiten samen … naar de kerk … in gesprek, bowlen of naar de auto gallery … dat ene gesprek tijdens het ommetje rondom Het Passion .. of gewoon de regenboog met elkaar bewonderen.

Al die gaven van kerken en mensen, klein en groot, zo wezenlijk zodat we gasten een plek kunnen geven omdat het nodig is.

Al die gebeden in geloof en ongeloof

Alle eer aan God