Afscheid Petra

Ik weet nog hoe ik binnenkwam op het Passion; als weekvrijwilliger draaide ik een weekje mee. Genoten heb ik! Het contact, de huiselijkheid, het gezien worden. Ik werd pastoraal werker, groepswerker, ambulant begeleider, coördinator, een hele ontwikkeling. In al die functies, in al die tijd was het een balans van geven en ontvangen. 

En nu, ruim 14 jaar later, neem ik afscheid van deze plek.

Een aantal herinneringen uit al die jaren:

-Tijdens de Bijbelstudies ontstonden waardevolle gesprekken. Ik heb mogen zien hoe God op mooie en bijzondere manieren bezig is in mensen.

-Ik kon mensen bijstaan in hun rouw, hun zoeken naar betekenis. Ik mocht naast hen staan en dichtbij komen.

-Voordat we een vriendendienst in de Koepelkerk bezochten, gingen we eerst tafelvoetballen en koffie drinken bij ons thuis. Even een hele andere sfeer.

-Als ik me kwetsbaar voelde en dit liet zien aan de gasten dan was er respect en herkenning.

-Zoveel vrijwilligers die verschil maken; gasten voelden zich gezien, er was tijd, aandacht en gezelligheid!

-Ik vond het leuk om haren te knippen (en zelfs baarden bij te werken). Ondertussen een ontspannen gesprekje te voeren. En ik heb zelfs een geit geoormerkt!

Heerlijk dynamisch, geen dag was hetzelfde. En nu laat ik het los. En dat kan ik doen omdat ik kan vertrouwen dat Het Passion niet van mij afhangt maar van God, Degene die passie heeft voor elk mens. En omdat jullie er zijn, Het Passion door blijft gaan. Zodat iedereen; gast, bewoner, vrijwilliger en begeleider zich gezien mag weten!

Het ga jullie goed!

Petra Antuma