En toen ging het mis
Samen onkruid wieden in de moestuin of even een ommetje maken. Tijdens alledaagse bezigheden ben jij als vrijwilliger stilzwijgend van onschatbare waarde voor onze gasten. Gewoon, door er te zijn. Piet en Margret Pesch uit Beverwijk zijn zulke vrijwilligers. Ze brachten voor de tweede keer een midweek door op Het Passion.
Piet (65), gepensioneerd zzp’er in de bouw: “Frank en Herman* hadden het al een paar keer over de Posbank gehad, een heuvelachtig natuurgebied in de buurt van Arnhem. Daar waren ze vroeger vaak geweest, vertelden ze aan elkaar. Dus toen ik aanbood hen daar naar toe te rijden om even een wandeling te maken, zag je ze glunderen.”
Hazenpaadjes
“We liepen achter elkaar over de smalle hazenpaadjes tussen de heideplanten. Zij tweeën voorop, ik erachteraan. Bij de herinnering aan de route door het bos kwamen ook de verhalen. Over vroeger, toen ze nog kind waren. En later, toen het helemaal mis ging. Frank aan de drugs, Herman zwaar alcoholverslaafd. Ik hoefde eigenlijk niks te zeggen, zij praatten wel. Het deed me wat, zoals ze daar liepen. Twee vader-figuren met een aangrijpend verhaal.”
Appeltaart
“Toch was het niet heel zwaarmoedig. De wandeling deed hen goed, dat zag je aan hun ontspannen houding. Even later, op het terras bovenaan de heuvel, zaten ze gemoedelijk te genieten van appeltaart en een kopje koffie. In geen járen gehad! Zo blij als ze daarmee waren. Ze stonden erop dat zij de rekening zouden betalen.”
‘Het deed me wat zoals ze daar liepen. Twee vader-figuren met een aangrijpend verhaal’
Schuld en schaamte
“Misschien is het mijn karakter? Of komt het voort vanuit mijn geloof? Hoe dan ook, voor mij is het vanzelfsprekend om er voor een ander te zijn. Op school nam ik het als kind al op voor degene die werd gepest. Ik wil iets betekenen voor mensen die kwetsbaar zijn, aandacht aan hen geven. Ook omdat je er zoveel voor terugkrijgt. Dankbaarheid. Ontwapenende hartelijkheid.”
“Achter de verhalen zit schuld en schaamte, de gasten op Het Passion weten waarschijnlijk heel goed waar ze de fout ingingen en verantwoordelijkheden lieten liggen. Maar dat doet er even niet toe. Op Het Passion mag je gewoon mens zijn. Dat spreekt mij aan.”
Margret (61), begeleider van dagbesteding in de ouderenzorg: “Van tevoren zag ik er even tegenop. Koken voor zo’n grote groep mensen, de hele dag bezig zijn, verhalen aanhoren. Maar eenmaal op de boerderij valt dat weg. Dan voel je de saamhorigheid, en merk je hoe welkom je bent in het leven van een ander.”
Trauma
“Ik voelde een bijzondere band met de twee vrouwen in de groep. Hun verhalen raakten me. Zoals van Elze*, 28 jaar. Verzorgende, maar door een trauma op een verkeerd spoor in haar leven gekomen. Dat kan je dus overkomen als je zo jong bent. Ik had met haar te doen. En met de 63-jarige Bea*. Ze was zo vaak afgewezen en genegeerd in haar leven, had veel meegemaakt. Ik realiseerde me: ik had hier ook kunnen zitten, onze levens kennen parallellen.”
Druppeltje
“Sommigen zijn jarenlang met de nek aangekeken door mensen in hun omgeving. Dan is het heel bijzonder als er iemand naast je op de bank komt zitten en even je hand vastpakt als je het te kwaad krijgt. Zo’n druppeltje aandacht is soms al genoeg. Luisteren, begripvol reageren. En niet oordelen, dat is niet nodig. Want dat oordeel kennen ze wel; ze zijn juist vaak vergeten hoe oprechte belangstelling voelt.”
‘Ik realiseerde me: ik had hier ook kunnen zitten, onze levens kennen parallellen’
Spelletjes
“Die gesprekken wissel je af met ontspanning, want zo’n midweek is echt niet alleen maar praten en werken. We hebben ontzettend gelachen, spelletjes gedaan en koffie gedronken in de zon. Piet en ik zijn nog even met z’n tweeën erop uit geweest. De Achterhoek is een mooie omgeving.”
“Aan het einde van onze week gaf ik iedere gast een kaartje met woorden als: Je bent bijzonder, je bent waardevol. Op de achterkant een persoonlijke boodschap. Heel eenvoudig. Maar de dankbaarheid was overweldigend. Dat wat voor mij een klein gebaar is, is voor hen iets groots. Een midweek op Het Passion is een intense vakantie die je niet snel vergeet.”
*Namen van onze gasten zijn gefingeerd