Eindelijk veilig

Jenny (63), HR-medewerker op een VMBO-school: “In het jaar dat mijn man overleed, raakte ik door een reorganisatie ook mijn baan kwijt. Ik kreeg wel een uitkering, maar de onzekerheid of ik weer werk zou vinden en per wanneer, kostte mij veel energie. Door de ervaring van afwijzing na afwijzing bij sollicitaties begrijp ik heel goed dat het makkelijk is om af te glijden. Gelukkig vond ik weer een baan, maar dat geldt lang niet voor iedereen.”

Biertjes

“Daar moest ik aan denken toen ik Herman* ontmoette toen ik in 2017 voor het eerst op Het Passion vrijwilligerswerk kwam doen. Een veertiger uit Apeldoorn, grafisch vormgever, geen relatie. Door de crisis verloor hij zijn baan en raakte verzeild in een alcoholprobleem. Via omwegen kwam hij als gast terecht op Het Passion. Ik raakte met hem in gesprek. Zijn verhaal deed me wat. Ik kon me heel goed voorstellen dat je na zoveel ellende en teleurstellingen denkt: als ik vijf biertjes op heb, kan die zesde er ook nog wel bij.”

Niet meer eenzaam

“Afgelopen maart kwam ik voor de tweede keer in Hummelo. De situatie was anders door de komst van vier units voor vaste bewoners. In een ervan woont Ramon. Met een hart vol dankbaarheid liet hij me zijn eigen plek zien. Wat is dit fijn voor hem, dacht ik, toen ik rondkeek. Hij heeft zijn zelfstandigheid terug. Dankzij de boerderij (waar hij vaak een spelletje komt doen of een praatje maakt) voelt hij zich veilig en niet meer eenzaam.”

‘Ik kan me zo goed voorstellen dat je denkt: als ik vijf biertjes op heb, kan die zesde er ook nog wel bij’

IJsje

“Als ik op Het Passion ben, realiseer ik me weer dat niet alles in het leven vanzelfsprekend is. Vrijwilligerswerk verbreedt je horizon. Tegelijk is het ontspannend: samen met gasten de tuin onderhouden, schoonmaken, eten, spelletjes doen. Of een rondje hardlopen, fietsen naar Bronckhorst, een ijsje eten – en weer terug.”

Kaartje

“Dit keer trok ik met twee gasten wat meer op. Naderhand had ik hen een kaartje gestuurd, om nogmaals te laten weten dat ze waardevol zijn. Afgelopen dinsdag kreeg ik van één van hen een kaartje terug. Achter op de envelop stond: verstuurd via Luuk [directeur Het Passion, red.]. Via het kaartje bedankte ze mij voor de woorden die ik geschreven had. Zo’n gebaar, dat maakt me dankbaar en blij! De gasten zijn niet zo maar uit je hoofd als je op Het Passion geweest bent.”

*Herman heet in werkelijkheid anders